Schilderen geeft zin aan mijn leven

Samen met haar broers en zussen groeide zij op in een boerderij in Eijsden. En van alle 9 kinderen verwachtten hun ouders dat ze iets speciaals van hun leven zouden maken. Paula Wolfs (85), bewoner in De Regenboog, vertelt over haar grote passie die als een rode draad door haar leven loopt.
.
“Mijn voorliefde voor tekenen en schilderen begon eigenlijk al op mijn tiende levensjaar”, vertelt Paula. “Ik heb toen aan een landelijke tekenwedstrijd meegedaan. Met mijn tekening, die tot de beste van Nederland werd uitgeroepen, won ik destijds een fiets en een fototoestel. Dit was voor mij een stimulans om meer met dit ogenschijnlijke talent in de toekomst te gaan doen. 
.
Ik ben toen uiteindelijk ook naar de kunstacademie gegaan, die ik in 4 jaar tijd heb doorlopen. Hier heb ik veel geleerd over diverse kunststromingen en schildertechnieken.
.
Volgens een professor legde ik heel veel gevoel in mijn schilderijen en hij zag voor mij dan ook een grote toekomst weggelegd in de schilderswereld.”
‘Een goede amateur’
“Het is echter bij een hobby gebleven. Ik noem mijzelf altijd een ‘goede amateur’, lacht Paula. 
“En behalve dat ik in een verfwinkel heb gewerkt, in de verkoop van een kunstgalerij heb gezeten en restauratiewerkzaamheden heb verricht, heb ik op professioneel kunstgebied niets gedaan. Wat ik eraan overgehouden heb, is mijn enorme interesse in schilderkunst en alles wat hiermee te maken heeft. 
Zo lees ik veel over bekende meesterschilders en kijk ik bijvoorbeeld graag naar programma’s als ‘Sterren op het doek’. 
.
De draad weer opgepakt
“Omdat ik best wel kritisch ben, en zeker op mijn eigen werken, ben ik op een gegeven moment voor enkele jaren gestopt met schilderen omdat ik er niet meer tevreden over was. 
.
Gelukkig heb ik mezelf hier overheen gezet, toen ik na een tijdje nog heel veel ongebruikte verf in een la aantrof. Ik vond het zonde om dit weg te gooien en besloot daarom vorig jaar de draad van het schilderen weer op te pakken. 
.
Ik schilder nu weer met veel plezier ongeveer 2 uurtjes per dag. Zeker als ik voor anderen kan schilderen, geeft me dit enorme voldoening. 
Zo vroeg ik Karin Houtermans, coördinator zorg en welzijn hier in de Regenboog, of ik haar kinderen van een foto mocht naschilderen. Zij was hier meteen enthousiast over. Ik geniet er dan van als ik met het eindresultaat een grote smile op haar gezicht heb weten te toveren”, glimlacht Paula.