Anna Pavlova
“Ik heb altijd van kunst gehouden, ik ben ermee opgegroeid”, zegt ze. “Mijn opa was Theo Frijns, een portretschilder, mijn moeder schilderde landschappen op miniformaat. En kunstenaar Theo Lenartz is een goede bekende. Zelf wilde ik na de MMS ook naar de Kunstacademie, daar stak mijn moeder echter een stokje voor. Sinds mijn vierde had ik tevens belangstelling voor ballet nadat een buurvrouw mij en haar dochtertje meenam naar een les. Die werd gegeven in de oude schouwburg van Heerlen in de Stationsstraat tegenover het politiebureau. Ik kreeg les van Wally Haacke.
Mijn buurmeisje had er na een tijd geen zin meer in en werd dansmarieke. Later verkaste Wally naar Maastricht, ik ging mee. Mijn grote voorbeeld toen én nu was Anna Pavlova, een Russische prima ballerina. Ik zag haar op televisie als stervende zwaan, een rol die ze duizenden keren danste. Ik was daar diep van onder de indruk. Technisch volmaakt en met zo veel emotie en passie uitgevoerd.”
Operaballet Aken
Die ‘stervende zwaan’ motiveerde Carla extra om professioneel balletdanseres te worden, een droom die ze graag wilde verwezenlijken. “Daarom wilde ik naar de balletacademie in Amsterdam, maar ik had opnieuw buiten mijn moeder gerekend. Die wilde dat absoluut niet, het was de tijd van demonstraties, rellen, provo, hippies en vrije liefde.
Nu begrijp ik beter dat ze een vijftienjarige puber daar liever niet aan wilde blootstellen.”
Toch liet ballet haar niet los en meldde ze zich aan bij het operaballet van de Akense schouwburg. Ze werd aangenomen en mocht er diverse jaren dansen. Toen ze trouwde en kinderen kreeg, betekende dat het einde van haar ‘danscarrière’. “Ik had nooit solorollen hoor, zo goed was ik nu eenmaal niet. Toch heb ik in diverse uitvoeringen mee-gedanst, bijvoorbeeld in De Stervende Zwaan of in La Traviata van Verdi.
In de Heerlense schouwburg was ik ooit het succesnummer in een balletuitvoering toen ik als soldaat een veel te wijde broek droeg die tijdens het marcheren voortdurend afzakte. Het publiek vond dat hilarisch en kon er hartelijk om lachen. Nadat ik met ballet stopte, heb ik mijn opleiding psychosociaal therapeut afgemaakt en diverse jaren bij Mondriaan gewerkt.”
Brede belangstelling
In haar leven heeft Carla heel wat musea en tentoonstellingen bezocht, vertelt ze. Gefascineerd door klassieke 
“Ik raakte door zijn boek erover geïnspireerd om zelf aan de slag te gaan en maakte beelden en totempalen. Die kregen een plek in mijn tuin, helaas werden ze gestolen.
Ook ontwierp en maakte ik sieraden: ringen, halsbanden en vooral kettingen. En ik ging aan de slag met bergkristal zoals lapus lazulli en met keramiek waar ik vazen mee draaide. Met klei boetseerde ik beeldjes die in brons zijn gegoten.”
Die bronzen beeldjes toont ze trots. Om haar brede belangstelling te illustreren, wijst ze bovendien op een afbeelding van een Byzantijnse koningin, een mozaïekwerk waar ze een half jaar aan werkte. Het door haar geschilderde Russische icoon op haar boekenkast en eigen werk aan de muur getuigen eveneens van haar interesse in de kunsten.
“Mijn grootste wens? Een keer de tentoonstelling van Keith Haring in Schunck bezoeken”, besluit ze met een dromerige blik. “Ik bewonder zijn vroege werk, ik ben een groot fan. Hoewel ik niet meer zo mobiel ben sinds ik in het ziekenhuis lag met oogproblemen hoop ik toch een keer er naartoe te kunnen gaan. Tot dan doe ik het met mijn boeken, sieraden en kunstwerken en volg ik hier in Ter Eyck de gym- en yogalessen.
Ik vind het verder fijn om mee te doen aan creatieve activiteiten zoals tekenen, schilderen en knutselen.”
